Tebaası yok muydu sahi yıldızların…
Hani, düşlerin pervane olduğu yürek sızım
Meylettiğimdi sevda meali özlem kokan
Vadesi dolan hangi duyguysa şairin yüreğini nemlendiren

Vardiyası bitmeyen bir hüzün bu:
Buğusu ve büyüsü gönülsüz esen bir meltem bu
Sevdiğimde ruhunun duymadığı
Ve işte semazen yürekten seken
Bir nida aşkın rozeti varsın olsun sana ettiğim veda
Irkı kayıp gülüşlerim
Temennisi saklı iken en derinde
Tevazu yüklü bir sitemden de öte
Ansızın irkildiğim ölüm denen tepside
Bir acı kahvenin nasıl ki hatırı kırk yıldır…
Ya, kırkladığım aşkın kırk dereden
Su getiren
Mevsimin revnak kımıltıları
Kırk kere söyledim ve oldu işte
Bir şiir biçip de içtiğim bunca hüzün
Tevafuk bildiğim her acım sancılı kalbim
Ayrı temaşası sözcüklerin
Bir duyguyu resmetmenin meali
Şiir diye kırkladığım acılarım
Kırk yıldan da fazla iken hatırı
Bu melun sevdanın
Sayfalarda saklı yalnızlığı

Gökteki manivela
Kaygan gönlün buğrası
Esen rüzgârın rotası
Esvabı solgun sözcüklerin dolmadı bil ki miadı
Dünde kalan solgun bir resim iken
Bu sevdanın tozu dumana kattığı
Ne yalan ne riya idi
Sevdiğim kadar mübalağa etmeden
D/okunduğum her sözcük her duygu eşlik eden

Rüyanın da tebaası iken
Şiirlerim
Şiir neslinde saklı acılarım
Tansiyonu asla düşmeyen biteviye duygularım
Asla da nutku tutulmadan kalemin
Bir aşk tutulmasında çıkıp da yola
Vardığım selametin, hidayetin
Daha çok başındayım
İçimdeki mevsimin kaydını düştüğüm

Satırların vebası addedilen
Ah, yalnızlığım
Ah, yalnızlığıma katık ettiğim şiirlerim
Uçuşan bir tül gibi
Sofu yürekte saklı o esinti
Kayrasında evrenin
Düşkünlüğüm hayata çalınsa da yaşama sevincim
Sormadan da bir Allah’ın kuluna,
Alabildiğine sever, eser ve yazarım
Yakut gözlerinde ilham perimin
Ne ima ne imha ne kinaye
Sadece aşkın ve sonsuzluğun takılı olduğu
Radarına yüreğin
Delişmen sözcükler ekerim

Ansızın sızıp kalan berduş kalemin
Ruhuna okuduğum her dua
Dünde kalan mısraların ve insanların
Hutbeler nasıl ki saklı yerde gökte
Nasıl ki içimde kalan ukdeler yaslı
Yaş dahi almadığım bir şölen ki yaşamak
Şiarım sadece umut ve sevgi
İnancımla ışık olan Rabbin
Aydınlattığı ufkumda
Sekerim bir kuş gibi
Alabildiğine de sakarım altın dokunuşu
Sevk ettiğim rüzgârın sallantısı
Kalbime düşen bir tohum ise sözcüklerin istilası

Aşkla yaşarım
Aşkla yazarım
İçimde saklı cennetin duvarlarını aşarım
Yalnızlığımın kat izinde saklı satırlarım
Satırların pervazında yerin göğün idamesi
Öylesine bir coşku ki Rabbin bahşettiği
Bir iklimden de fazladır hissettiklerim
Tek şiir asla yetmez
Tekbir getiren ruhuma kimseler sitem edemez

Uğruna inandığım bir sözcükten çıkıp da yola
Aştığım dağlar ve tepeler ne ki?
Asla da kuru bir dere yatağı değil kalem denen iklimi
Sağdıcım bildiğim her duygu eşliğinde meali
Sonsuzluk kokan ruhu
Eşkâli saklı tutarım bazense aşikâr
İndinde hürmet ettiğim evrenin koşu bandında
Hem koşar hem uçarım
Nazlı bir tayın ayakları gibidir ruhum ve kalemim
Dizginleyemediğim binlerce duygu ve temenni
Asılı kalsam da hüzne
Sadığım içimdeki yetime