Kalpten Kalbe Yol

İnsanın kalbine hüzün dökülür damla damla,
Aşk mı, ıztırap mı, çile mi? Artık sen anla.

Gel, ey âşık-ı dilber, kalp kapısının kilidini aç,
Gönül madenine dal! Avuç avuç sevgi saç.

Aramıza girse de dağlar, denizler,
Kalbimde arar bulurum, yol gösteren izler.

Ağla sevgili, ağla, kaderin çarkları böyle,
Bir dil sussa ne olur, sevgi konuşur bin dille.

Böyledir işte! Her şey değişir,
Bir yağmur, bir rüzgâr, ne pas bırakır ne kir.

Mevsim mevsim üstüne; kar, fırtına, boran,
Bu yol garipler yolu, insan olanı yoran.

Kalpten kalbe yol var, doğru, bu bir hakikat,
Bir derya mayalamak zor mu? Bir damla sevgi kat.

Zaman deveran ediyor, kış bahara döner,
Kin dağdan ateş olsa, bir damla nur ile söner.

Bir örtü gibi örter her şeyi gece ve kar,
Gönül deryasında saklı, gizlidir yar.

Murâdî, günler bahara kayıyor, söylesene!
Yolda kalma! Bahane çok ama sebebi “ene.”

Murat Kerem