0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
51
Okunma
Şair, geçmişte yaşanan bir ilişkinin veya bağın değerinin fark edilmediğini anlatıyor. Karşı taraf, ne zaman şairi gerçekten anlamaya çalışacak olsa, iş işten geçmiş olacak. Gözyaşları, boğazdaki düğüm, unutulmuş sözler ve yanlış kararlar birer simge olarak kullanılmış; her biri karşı tarafın pişmanlık ve farkındalık anını temsil ediyor.
Şiirin tekrarlayan dizeleri, “geç kalmışlık ve ulaşılmazlık” temasını güçlendiriyor. Şair, artık geri dönülmeyecek bir noktada olduğunu, karşı tarafın onu bulamayacağını vurguluyor. Bu eser, pişmanlık, özlem ve terk edilmişliğin duygusal yansımasıdır.
Gözlerin yaşlarla kaplı olduğunda,
Sözlerin bağırsan da duyulmayınca,
Nefesin boğazından çıkmadığında,
Geçmişi hatırlayıp yutkunamayınca,
İşte o zaman beni anlayacaksın,
İşte o zaman beni tanıyacaksın,
İşte o zaman beni arayacaksın,
İşte o gün beni bulamayacaksın.
Her aklına geldiğimde,
Dalıp maziye gittiğinde,
Verdiğin sözler aklına geldiğinde,
Yanlış kararları aldığını fark ettiğinde,
İşte o zaman beni anlayacaksın,
İşte o zaman beni tanıyacaksın,
İşte o zaman beni arayacaksın,
İşte o gün beni bulamayacaksın.
Kendi kendini kandırdığında,
Her acında beni hissettiğinde,
Dönüşü olmayan bir yola girdiğinde,
Dönmemek için gurur yaptığında,
İşte o zaman beni anlayacaksın,
İşte o zaman beni tanıyacaksın,
İşte o zaman beni arayacaksın,
İşte o gün beni bulamayacaksın.
İşte o zaman beni anlayacaksın,
İşte o zaman beni tanıyacaksın,
İşte o zaman beni arayacaksın,
İşte o gün beni bulamayacaksın.
