ben sanıyorum ki zemheri bir kış sabahı öksürerek boğulacam
demans başlar başlamaz takvimmiş, yer küreymiş, eskilerin kalıcı hasarıymış hepsini unutacam
ayağa kalkmakla, geç kalmakla, ağlamamakla bir ömür idam edecem
kalktı gözlerimin önündeki pembe zaman sisleri, kalktı; kalkmaya dair ne varsa.

sigarayı yakıyor, içmeyi unutuyorum

ne istediğimi, seni istemediğim kadar istemiyorum
bana ait olan tek cevher, görmeye hazır olmadığım görüntülerin zemini
şiirdeki koşan atlara, gökyüzünde her yönü kapatan umutsuz bulutlara ve seni yaratana
şimdi beynim, sizi algılayamayacak kadar rötarsız
eskiden olsa; erken kalkmak için, parfüm sıkmak için, saç taramak için, sırf senin için
ne bariz özne ne de gizli özne, bundan sonrası nothing

birayı açıyor, köpüğünü içiyorum

çocuktum; herkes göz rengiyle görür dünyayı diyordum
inanmışlık, cehaletin nefes yetmediği tek yerdir
aslolan her şeye anlam yüklemek değil, gördüklerini sindirmektir
kainatı bozduk, şebekemiz çekmiyor ünlem
haaaapşu DEVLET! Çok yasa.
demokrasiyi dür bük ananın yasasına sok
ben terbiyesiz değilim, insanlar filtreli


kolayı açıyor, asidini bitiriyorum

elin ıslaksa silahıma dokunmanı istemiyorum
kadın erkek eşitliğini sevmiyorum; birimizden kan akmamalı
şems sevmiştir mesneviyi (ilahi şaka)
hicvederler, men ederler, recm ederler Arşî
sana güvenmiyorum sırtımı sana dayayacağım
keşke gökyüzünün içinden bir parça kopsa da yeryüzü içine alsa..

içmeyi yakıyor, sigarayı unutuyorum