öyle bir haldeyim ki anlatamam
her yer çıkmaz sokak sanki
yürek mi serseri
ben mi serseriyim
anlamadım

olur olmaz ne varsa
gülüp duruyorum
iyi kötü demeden
dudaklarımda hiç bilmediğim bir şarkı
mırıldanıyorum kendimce
adımlarım eşlik ederken söylediklerime

aşina olduğum o eski yerlerden geçiyorum
halkalı kapı tokmaklarına bakarken
gülümsüyorum acı bir ifadeyle
bu sokaklarda hangi kapıyı çalmadık ki
kimleri kızdırmadık ki
az da küfür yemedik hani
ne çok gülerdik o zamanlar

birdenbire depreşir içimdeki geçmiş
sızlar durur bir zaman
düşünürken gider gelirsin
sonra başlarsın
ben bu hayatın gelmişine geçmişine der...
susarsın, gerisin geri

geçip giderken bir kez daha buralardan
düşünürsün gelmişini, geçmişini
unutamadığın o hayatı
bir elin cebinde
diğer elin çenene dayalı
düşünürsün
yaslandığın bir duvarda dinlenirken
kendini yeniden dinlersin

unutuyorsun bazı şeyleri
sevgi yetim kalırken
güven iyicene öksüzleşiyor
bırakıverdim kendimi öylece
yüreğimle baş başa kaldım
savruluyorum rüzgarın götürdüğü her yere

bu aralar bir serseri gibiyim
yüreğim serseri
her şeye tersten bakar oldum
iyi kötü demeden gülüyorum

eski kapılara bakıyorum da
hiç tanıdık yok
değişmiş hepsi
ne o eski halkalar kalmış
ne de tokmaklar

tersten okumaya çalışıyorum geçmişi
en çok da kendi hikayemi
ne varsa yazıyorum işte
iyi kötü demiyorum hiç bir şeye
sadece gülüp geçiyorum
ağlanacak halimize
*
Mehmet Demir
4921