0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
65
Okunma
Karanlığın ortasında kaldım,
Kalbimde bir boşluk var,
Ne sigara dumanı dolduruyor,
Ne de zamanın soğuk elleri.
Ben sadece sevilmek istemiştim,
Bir gül gibi açmak,
Bir bülbül gibi ötmektim niyetim,
Ama bahçemde fırtına koptu.
Öfkem göğsümde zincir kırıyor,
Başım ağrıyor, ruhum susuyor,
Ve içimde bir ateş var,
Kendi küllerimi yakmak istiyor.
Ama biliyorum…
Her yangının ardından filiz çıkar,
Her boşluğun ardından yeni bir nefes doğar.
Bugün katilim olmuş aşk,
Yarın yeniden can verecek bana.
Sonra tekrar tekrar verdiği canı alacak.
Çünkü ben,
Yıkılsam da kalkarım,
Sevsem de yanarım,
Ama her zaman kaybeden ben olurum…
5.0
100% (1)
