Değişik bir kırgınlık var içimde
Ne acısın ne tatlı
Ama bir o kadar da bağımlı ediyor
Ne sen gibi ne de sensizlik
Ne bir boran ne bir duman
Kasvetli Ankara ayazı gibi
İliklerime kadar işleyen bir şey
Ölümcül ama öldürmeyen
İbrahimin atıldığı ateş gibi
Yakmasa bile yanıyor
Aklımla kalbimin uyumu gibi
Bir kurtul diyor bir de dur
Sanki bir bütün gibiyiz
Bir sülük edasıyla yapışmışsın
Canımı yakıyor ama iyi geliyor
Kanımı emiyor ama hoşa gidiyor
Anlayamıyorum neler oluyor
Yoksa hala çıkamadın mı sevgimden
Neden düşmüyorsun zihnimden
Niçin tekrar tutuşturuyorsun beni
Zevk mi alıyorsun ha
Kerhane mi benim kalbim
eğlen diye mi atıyor kalbim sen diye
Hiç mi utanmıyorum seni sevmekten
Aman Tanrım
Yoksa hala saplantılı mı kaldım
Unutamadım mı kömür gözleri
Yine mi yenik düştüm benlerine
Esir mi oldum gülüşüne
Lanet olsun
Kalbim yine seni zikrediyor
Yokluğun varlığını kıskanıyor
Zihnim bir filozof gibi susmuyor
Neden oluyor o kadar aya rağmen
Neden?
Unutulmuyor mu tarifsiz tat ebediyyen?