kapıyı, sen ! kapamadan önce;

kapı, çoktan kapanmıştı zaten;

aynı yerde var olan ve olmayan o kedi aslında,

fizik ötesi bir parçacık değildi,

hayal gücünün esiri olmuş insanın

gördüğü son hayaldi,

ekmek ekmeğe değdi,

su da suya.. dokundu,

ıslattı gerçeği, ıslandı dünya

ve hala kupkuruydu gökyüzü,

fizik ötesi parçacıklar saçıldı etrafa,

aşk ve sevgi, yoğuruldu aynı hamurda;

insan bedeni,

insan eti,

insan suyu,

insan çorbası oldular sonunda..



sen ! kapıyı açmadan çok önce,

kapı açıktı zaten,

fizik ötesi dünyada kabusun olan herşey,

benim güzelliğimi gölgeleyen parçacıklardı aslında,

aslında.. hayat tam havasında

onu bana ver

o bana ait

onu bana,

sen şunları al da o kalsın,

hayatımı emsin

bırak kurutsun

sevgiye ait olmayanlar da

sevgili de kalmasın

bırak,

hayır !

üzerine değil,

hayır değil,

tam yanına,

yanı başıma,

kendi heyecanına kapıl

kalbini titrek

titrek bir ışık altında

dönüş su damlalarına

beni düşünme

dünyayı düşün

sevinme sevil,

bırakma, bırakıl

ağlama, ağlatıl,

ağıt yak geceye, ruhunu yak bu gece

fizik ötesi parçacıklara teslim ol sen de;

aynı yerde var olabilmenin ve aynı anda

yok olabilmenin de tadını çıkar böylece,


aslında o benim kalbimdi, dediğimi de

unutma asla.