İşsiz bir şiir gibiyim
İsmimin baş harfleri çok ucuz
Zamansız sigara içerim
Zamansız otururum masaya
Hakkını veremem çayın
Arada bakarım aynaya
Herkes mi bakar aynaya
Az konuşurum
Sustukça ,
Konuşmalarımı Tanrı’ ya saklarım

Gözlerimde bir hüzün
Dün de Zeki Müren dinledim
Rakı bardaklarıyla savaştım
Don Kişot böyle savaşırmış meğer


Benden adam olmazmış
En çok da annem der
Keşke babam da deseydi
Sonsuz uyuduğu dünyada


Birgün anlayacaklar beni
Yamalı ve berrak kitaplarımı
Kant’ ı ve Hegel’ i
Bir gün elbette sofraya birlikte çökeriz
Dikilsem karşısına dünyanın
Kadim ve sert bir iklim gibi
Uykularımı neden çaldınız
Geceleriniz bir sınav kağıdı gibi
Yazdıkça çoğalan bir karanlık

İnsanlar ağlar mı ?
Ağlarım bazen..
Ellimin altına dôkerim gôz yaşlarımı
Utanmak bana çok yakışır


Sesimi ve kokumu arıyorum
Mişli geçmiş zamanlarda
Özlemek çıkmaz bir sokak
Özlemek de ağır bir yükmüş
Başka bir semte taşıdalar harflerimi
Sokak taşlarına bakabiliyorum
Özgürüm!

Sabahları,öğlenleri ve akşamları
Dünyanın üç öğünü yalanlarla dolu bir diyet
Birgün anlayacaklar beni
Güneşte asla karanlık yoktur diyeceğim
Diri gövdemle

Diz çöktüğüm günleri hatırlıyorum
Soyunuyorum şimdi kırbaçlanan yerlerimden
Acının bana işlemediğini
Yarım kalan şiirlerimden bilirim

Sizle savaştıgım günler köleydim
Tabiat, birlikte bağırır içine esirliğin




Bağrımı açarak haykırıyorum,
Akan kanı da sevdayı da
Çehremden dökülen o azgın maskemle
İrice kelimeler bularak,yaşama
Öfkemi besleyen ,ruhsatlı gülüşlerimle
Benden adam olmaz!