Bak Don Kişot!
Savaşımız garip bir devran
Gülüşleri dudaklara diken
Ağzımızı koklayacaklar
Sizi sevmiyoruz diyeceğiz
Kederi göreceğiz,uzayan gölgesiyle
Batan güneşle birlikte
Titreye titreye


Ölüme tapınmak
Ne büyük bir utanç!
Bilincimiz nasırlı
Yolumuz uzun lakin kôklerimiz içimizde gizlidir
Geceleri kapımızı çalacaklar
Kavgamızın şenliğindeki soframıza oturacaklar
Biliyoruz ,tarih kötülerin gövdesidir
Cesetlerin ,kendisiyle monoloğudur
Bu yüzden gözlerimizi ellerimize siper edeceğiz
Tenimiz,onlar için çatısız bir ev
Anlatacağız herkese
Bayrakların toprağa gömülüşünü
Dört gün dört gece
Haklılığın ordusunu
Ve sahneden ayrılırken alınan alkışları
Dört gün dört gece


Biz de geçtik tıpkı sizin gibi bu gezegenden
Siz boğdunuz tüm kutsal harfleri
Oysa herkese yetecek kadar cümle vardı
Biz ise;
Tarayacağız düz saçlarımızı rüzgara doğru
Ve şimdi siz kapınızı titreyek açıyorsunuz
Hiçbir Tanrı’ nın gücü yok sizi affetmeye



Geceyi,gündüzü ve henüzü tekrarlayacağız
Kader şimdi boş bir defter
Çevireceğiz sayfalarını ve dolduracağız büyük bir tutkuyla
Aşkın ve rüzgarın yönünü değiştiren savaşı düşün Don Kişot!

Gözlerimiz yanıyor yıllardır
Avuçlarımız bir ter torbası
Burnumuz bir pazar çadırından kalan nefes
Dudaklarımız,kaskatı
Savaş en güzel şiirdir o zaman
Şiirin en güzel savaş olduğu