Bir yüzüm gülüyor, öteki susuyor,
İçimde yankılanan eski bir uğultu.
Bir ben var, bir de benden öte,
Ayna hangimizi gösteriyor, bu muhteşem çelişki ne?

Sabahları başka biri kalkıyor içimden,
Gece olunca başka biri düşüyor yere.
Bir yanım affediyor her şeyi,
Diğeri hâlâ kanıyor, aynı yerden.

Ayna, sen ne kadar da soğukkanlısın,
Ben parçalanırken çerçeven sapasağlam.
Bir yarım geçmişte kilitli,
Öbürü geleceğin boşluğunda kaygan.

Bazen kendimden kaçarken,
Yine kendime çarpıyorum sende.
Yargıç mıyım, mahkûm muyum,
Yoksa bu ikisinin savaş alanı mıyım?

Sustuğum her kelime,
İçimde gürültüyle büyüyor.
Ayna, sen her şeyi bilsen de
Hiçbir gerçeği söylemiyorsun.

Hangisi gerçek, hangisi rol?
Benliğim bir sahne, perde perde yorgun.
Ve sen, duvarda duran sessiz tanık,
Bana benden çok benzeyen tek yabancı.