Köşeye çekilmiş bir iğ yumağı duygularım
Gövdesi kırık bir çubuktan eğirilmeyi bekler
Gecemin boynu bükülmüş
Keten bir atlas üstünde
Rüyalarını ayıklar


Ne işin var senin delilikle
Deliler şiir sever
Yerden yıldız toplarken
Göğe fidan diker
Güneş’ in vardiyası yok gibi
Hüzün nöbettedir her dem


Zordur çocuk
Hem kirmen
Hem de ip yumağı olmak
Eğilip bükülüp
Bir köşede kendin olmak
İzahı zor sanat
İçimdeki renk karmaşası


Yine de
Anlatma çaban yok mu
Kördüğümlerini
Çözdükçe çoğalan hayatın
Bilinmezliğini


Ayıp değil ya çocuk
Bu bir oyun
Bıkmak
Usanmak
Yok


Sen de bilirsin
Çocuk olmanın şanındandır
Bir oyunu yüz kere oynamak
Doksan dokuz gül tohumu düşse toprağa
Saksıdaki bahar yüzüncüyü ister


Mesele gül olmak da değil sanırım
Alın aklığıyla toprağa düşmek
Düş be çocuk
Birazcık düş


Gündüzün ellerinde
Sayısız buket
Bu da
Geçsin kayıtlara

ŞuLeCan