İbrahim’i yakan ateş
Geride bıraktığın ne varsa kül
Dünya aynı eksende
Geride bıraktığın ne varsa buz ağızlı bir suç

Usumda bahardan döşekler olsa
Elvan elvan bir kış gurbetindeyim

Üstüm başım kör bir dudak
Zerdüşt’ ün nefesi ensemde
Güneş,ışıklar bilemekte
Ateşin neferiyim ben
Fakat gemleniyorum soğuk, avuç dolusu yalanlara



Ağlasam kavallar üfürülür
Zılgıtlar çekilir
Bir yalvarış kırıntısı bu ,ateşten korkan çirkin bir surat sürüsü
Parçalayacaksınız beni
Saydam etim ve diri gövdemle buradayım
Bir tomurcuk ısırığı değilsiniz ki
Arılara hayat veren


Her ateşi yokuş bil,alçaktasın çünkü soğuk bir ağıtın içine gizlenmiş
Her ateşi su bil, yüreğini bağışlamamışsın mağrur gemilere


Sıcak bir ekmeğin içine gizlendim
Ateşten bir gömlek,zamanla son bulan..
Ateşten bir köprü, İyi ile kötü arasında çarpışan
Tenler verilir, kılıçlar işlenir

Ateşten şiirler,
Yeryüzüne edebiyatı indiren
Hiçliğe dönüşen ,zirvesine tutulduğum buzdan mısralar
Hepsi geçecek...
Yanacağız birgün tam vaktinde
Bronzdan bir kafiye dilimizde
Alışık değiliz..
Biz ki ateşi ırak eyledik
Çarşıdan uzak bir ev
Bacasız bir soba..