Gönlümde çağlayan deryâ-yı aşk,
Her damlası Kevser, her zerresi ışık.
Bâd-ı sabâ dokunur kalbimin teline,
Revâ olur aşkım semânın diline.

Mest-i vecd ile sürüklenir rûhum,
Bir elif çizgisinde bulur nûrunu.
Âyetler düşer sineme cemre gibi,
Aşkın revâsıdır kalbe işleyen sesi.

Zincirler çözülür gam zindanından,
Kül olur her hicran aşk meydanında.
Bir şeb-i arûs misâli yanar içim,
Revâsı aşkınla yeniden dirim.

Meyhâne-i hakîkatte içilen şerbet,
Ne vakit biter, ne de son nefes.
Kevser’den süzülen hakîkat damlası,
Revâdır âşıka vuslat sevdâsı.

Semâzen devrinde kaybolur zaman,
Her dönüşte sır olur vecd-i cânân.
Her kanat çırpışı bir nida taşır,
Aşkın revâsıdır kalbi yakıp aşır.

Bir gül açar hicran dikenlerinden,
Kokusu Elif’in sır perdesinden.
O koku sarar sinemi baştan başa,
Revâ olur aşkım Rahmân’a yanaşa.

Göğsümde secdeye kapanır yıldız,
Her nefeste saklıdır aşkın imtizâc.
Ne gündüz yeter ne de gece susar,
Aşkın revâsında gönül hep uçar.

Vecd ile titreyen her zerrem ağlar,
Âşık olan bilir bu hâli anlar.
Ne kelâm yetişir ne de kalem yazar,
Aşkın revâsıdır suskunlukla çağlar.

Zaman kelebek misâli yanar geçer,
Kanadında sır, kalbinde kader.
Bir ân-ı dem içinde bütün âlemler,
Revâdır aşka, aşkla dirilenler.

Hicrânım dahi rahmetle yoğrulur,
Sevda ateşimde sabırla kurulur.
Her yangın bir doğum, her gam bir armağan,
Revâdır kalbe aşkın fermanı.

Şebnem misâli düşer gözlerimden yaş,
Her damla secdeyle semâya ulaş.
O damlada gizlenir binlerce sır,
Revâ olur aşkım hakîkatle birleşir.

Bâin-i adlî der ki aşk, hem derttir hem devâ,
Ne başı vardır onun ne de intihâ.
Kalbin miracında vecd ile buldum,
Aşkın revâsında yoklukla oldum.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(29 Ağustos 2025)