Refik Kutlu Abimin
“MEŞGUL” şiirine nazire...

Doğruyu susturan susmakla meşgul
Yalancı meydanda coşmakla meşgul
Mazlumun yüreği taşmakla meşgul
Zalim sırçasını parlatmakla meşgul

Ayeti eğiyor eğri kafalar
Her gün bir yalandan medet umarlar
Hakkı sustururken suskun safalar
Şeytan nutkunu da çakmakla meşgul

Vicdanı kirlenmiş kalmamış izzet
Dillerde fazilet, gönülde zillet
İcraat yalanla, sözde adalet
Haram sofralarda çatmakla meşgul

Kürsüler koltukla dolmuş da dolmuş
Hakkı savunacak yürekse solmuş
İnce hesaplarla iman da bölünmüş
Cüzdan dualarla oynamakla meşgul

Hoca kisvesinde nice suret var
Kendine kullukta garip ümmet var
Münafık safında niyet bozuklar
Cami avlusunu yıkmakla meşgul

Yetim ağlıyorken gülmez bu yürek
Feryat susmayınca dinmez bu yürek
Her söze kanınca ölmez bu yürek
Zamla vicdanını satmakla meşgul

Yaralı bir ümmet, suskun ve yitik
Sırtında tarih var, özü çürüttük
Karanlık içinden gelir bir çığlık
İnkâr gölgesini örtmekle meşgul

Her gün bir ekrandan fitne sızıyor
Şeytan, sosyal medya diye yazıyor
Mazlumun gözünden sabır sızıyor
Troller hakkı da satmakla meşgul

Kutsal dediklerin fiyatla ölçülür
Vicdan dediğimiz reklamla biçilir
Birileri çıkıp cennet’i geçilir
Dini pazarlarda tartmakla meşgul

Ağlayan çocuklar ekran süsüydü
Yetim ahı sadece bir süzüntüydü
Müslümanlık artık bir görüntüydü
Menfaate secde çakmakla meşgul

Kürsüde dillerin sözü dua mı?
Altında ezilen yetim, yuva mı?
Kibrin arkasında gizli hava mı?
Cehennem kapısı açmakla meşgul

Kâbe gölgede kal, kalpte tok satıl
İhlas yollarda pas, rahmetse atıl
Ruhsuz kalabalık çok, ama batıl
İmanın özünü çakmakla meşgul

Gönüller donmuşken yüzler gülüyor
Mazlumun öfkesi yeri deliyor
Bu çağın peygamber sesi susuyor
Deccal ordusunu kurmakla meşgul

Kibirle yoğrulmuş her söz, her niyet
Bâtıldan doğmuşsa o süslü hıyet
Yarın mahşer günü varsa bir heyet
Defterin sonuna bakmakla meşgul

Secdeyi unutan secdeye küser
Kul, kendi nefsini Rab yerine ser
Zaman dökülmeden son perdeyi ver
Azrail kapıda çalmakla meşgul...



S.K.