yoksul bakışlı
isim mağduru yalnızlık kaplıyordu
geçmişi ölmüş sensizliği

bir bilinmezin
bilindik hikayesi okununca gözlerinde
duvar ördüm yasına
lâyık olmak için huzuruna
döndükçe Mevlâna ateşinde aşk’la
yemin billahlar yakardı dilimi
dilimin mezarlığında
kemiksiz ruh dirilirdi
ki
seni öpmek
ölü dudaklarında
o zaman bir değerdi

kayıp bedenlerin arsız bekçisi gözler
yolunu gözler

süzüldükçe koynuna baharlar
bilmem hangi şehirlere göç ederdi kuşlar
soğuktun
direndikçe intiharın sebebime
bakışların arardı korkaklığımı
bittikçe içinin gittiği aşk
hiçliğin gururu dirilirdi
ki
seni görmek
kör gözlerinde
o zaman bir değerdi

bir yol tümseğine kıvrılmış bilindik türkü
kınası yakılmış ihanetiyle
acılarında peydahladı seni

kaç sokak kaç mahalle
dolandıkça kumruların ayaklarında
yüzünün çizgisi
uzamış sakalımda ağardı
ağırdı seni sevmenin günahı
adındı seni sevmenin sevabı
silindikçe inanç dirilirdi
ki
seni sevmek
tanrı katında
o zaman bir değerdi…