Yazmak mı, Yazmamak mı?

Yazmak, bir yangının dumanı belki,
İçimde suskunluk, dilimde belki.
Her harfi bir yük, ağır gelir belki,
Korkuyorum bazen, kalemden bile.

Döksem içimi, kim ne anlayacak?
Kelime can yakar, dil kanatacak.
Bir satır umutken, bin dert açacak,
Yazmak mı doğrusu, susmak mı gerek?

Kimi zaman kalem can olur ele,
Kimi zaman batak, batırır dile.
Gizli bir çığlıktır bazen tek cümle,
Saklarsın içinden, duymasın diye.

Yazmadığım her şey büyür içimde,
Suskun kelimeler çöker dizime.
Ne çok şey sakladım bir cümle diye,
Bir virgül uğruna sustum yıllarca.

Korkular sarınca en keskin yanı,
Kalemin ucunda titrer insanı.
Yazsan mı kalır, silersen mi canı,
Bir satırla başlar, devrilir duvar.

Bazen bir hecedir ömre denk gelen,
Bazen bin sessizlik olur beklenen.
Düşer kalem yere, eller titrerken,
Yazmak mı yoksa özlemek mi beter?

Yazınca kurtulur mu bu yürekler?
Döner mi gidenler, silinir mi yer?
Kâğıt sabreder mi sence her şeye,
Harfler taşır mı insanın yükünü?

Sonunda anladım, gerçek şudur ki:
Yazmak da bir duadır içten, dilsiz.
Yazmamak da bazen sessiz bir çığlık,
İki hâlde de yanar bu kalp, yalnız.

Sustum, çünkü yazmak korku gibiydi,
Yazdım, çünkü susmak ölümdü sanki.
Her cümle kalbimde bir savaş gibi,
Ne kalemi tuttum, ne de bıraktım.

Kim anlar kalemin döktüğü sırrı,
Göz görmez bazen o yaşlı satırı.
Yazmakla çözülmez her iç acısı,
Yazmamak da susturmaz yangınları.

Bir kelime doğar, bin cümle susar,
Gönlümde kararsız hep bir dünya var.
Yazsam eksik kalır, susmak da azar,
Kalem mi hükmeder, yoksa bir kalp mi?

En sonunda belki anımsar biri,
Unutulmaz satırda kaldı biri.
Yazmasam da duyarlar birileri,
Yazmak kader değil, bazen dirençtir.

Her harf, her satır içimde bir sızı,
Söylemeden durmam, kalemim sızı.
Susmak bazen ölüm, bazen de direnç,
Yazmaksa hayatın en gizli hüznü.

Yazarken düşer gözlerim bu yola,
Umut ararım karanlıkta dola.
Bir tek kelimeyle can bulur dünya,
Suskunluksa bazen çığlıktır anla.

İçimde fırtına, heceler savaş,
Yazmakla susmak arasında kalış.
Kimse bilmez ki ,bu ikili aşkı,
Sustukça yanar, yazdıkça hep yaşar.

Ve anlarım ki yazmak özgürlüktür,
Susmaksa bazen en derin düğümdür.
Yaşarım kelimelerde kendimi,
Her dizede biraz daha özgürüm.

Hakkı kalabalık