İŞTE VEFA

Unutulmaz dostluk, silinmez izler,
Vefasız kalplerde solmuş hep yüzler.
Bir gönül arar ki sevdaya değer,
Dönüp bakmaz olmuş dün selam diyen.

Bir yudum muhabbet, bir damla huzur,
Gönülden süzülen söz olur gurur.
Zamanla çözülür dost ile düğüm,
Vefasız çıkınca kırılır gönlüm.

Eskiler ne güzel tutardı sözü,
Şimdi dost sanırsın vurur en önce.
Bir selam eksilir, gönül küser hep,
Ne hatırlar kalır, ne de bir sebep.

Dostluk pazarlıkla ölçülür mü hiç?
Yâr diyen yolda bırakılır mı hiç?
Vefalı duruşa hasret kalmışız,
Her güleni dost sanmış aldanmışız.

Bir tokalaşmada vardı güvenler,
Şimdi çıkar için eğilir eller.
Dünya dönse de usul usul ağır,
Vefasız olana kalmaz bir yarar.

Yalancı tebessüm, sahte selamlar,
İçten içe bozar sağlam olanlar.
Samimiyet gitmiş, gözde perde var,
Vefa arıyorum her adımda yar.

Bir sofrada ekmek böldüğüm kişi,
Gün gelir tanımaz, unutur işi.
Zamanla anlarsın,kıymetin neymiş,
Kalpte yer eden mi, yoksa söz müymüş?

Yar yâre benzerse pek kıymetlidir,
Sadakatle bakan en değerlidir.
Bir gün düşersen eğer dara, zora,
Anlarsın kimmiş yaren,o an sana.

Dostluk giyinmişti eskiden şanla,
Şimdi yalan dolaşıyor nişanla.
Bir selam verince yüz döner geri,
Bozulmuş çağların vefa değeri.

Güzel olan hâlâ gönülde saklı,
Vefa bitmemiştir, vardır mutlaka.
Kimi bir bakışta kalbini verir,
Kiminin gözünde bin yalan saklı.

Son sözüm şudur ki kıymet bilene,
Vefa bir ömürdür dostun gönlünde.
Sözde değil özde olan kıymetli,
Gerçek dost, vefalı cesur yürekli.

Hakkı kalabalık