"sakin sakin yürüyorken sahil kenarında,
sırtımızı denize dönüp volta atar hâle getirdiler bizi..."

parmak uçlarında ilmek ilmek
büyüttüğün geçmişini silenler var...
savrulup giderken uzaklara,
pencere açık,
rüzgârdandır diyenler...
içine bırakıp onulmaz sanrıları,
“sende hep böylesin” diye öteleyenler...
yine de “gülümserim” diyerek ayağa kalktığında,
sinip kalasın diye
“umursamazsın” diyenler var...

dümdüz yolları yokuş kılanlar,
her cümlenin ardına üç nokta bırakanlar...
nar patlattığında “her yer mahvoldu” diyenler var.
yorgun argın uyandığın sabahlara
puslu puslu sis arayanlar var...
ruhun kavrulurken yangınlarda,
“bir bardak su getir” diyenler var...

bir de sen varsın..!

her zerreni ezbere bildiğim hâlde,
görür görmez “bu da kimdir” dediğim...
unutarak geçmişi ve de hüzünleri,
“ne güzel rüyadır” diyerek
gözlerimden uyku dilendiğim...

bir de sen varsın..!
bir ömrün kalanını incilerle kuşatan...
evet, sen...
saç uçlarında düşleri bile uyutan...

"sen..!
kendime rastladığımsın...
sen...
gitmediğim yerlerde karşıma çıkanımsın..."

yolculuğum, yorgunluğum...
uyuduğum kuytum...
ıslandığım yağmurum...
duyduğum gururum...
hiç kimse bilmese de,
umrumdaki tek umudumsun...

"bir de sen varsın..!
daha önce hiç görülmemiş o rengin adı...
gözlerimin miladı,
sözlerimin miadı..."

bir de sen varsın...!
iyi ki varsın...


İsmail Yılmaz