1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
141
Okunma
Bir zamanlar ışığın içindeydi,
Gökyüzü ona secde ederdi.
Kanatlarında saflığının beyazı,
Kalbinde hiç sönmeyen bir yıldız vardı.
Ama...
Kibir ateş oldu, yaktı özünü,
Hırs örttü o masum yüzünü.
Gökte doğan bir inciyken,
Yerde düşen bir gölgeye dönüştü.
Kim bilir?
Belki biz de aynıyız biraz,
Melek yanımızla şeytan yanımız arasında
İncecik bir çizgide yürürken.
Ve unutma...
Şeytan bile bir melekti bir zamanlar,
Demek ki her düşüş
Bir yükseklikten başlar.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz