1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
74
Okunma
Üşüyorum artık, bedenim bir uçurum.
Kalbim sadece onun ateşinle yanıyor.
Özlemek, cehennemden gelen bir sület.
Yeniden derimin çürümüş varlığı.
Sessizliğin içimde açtığı oyuk,
Her nefeste biraz daha büyüyor.
Geceler, adını fısıldayan bir musibet,
Uykularımın ipini bir bir koparıyor hâlâ,
Bir boşluğa tutunur gibi, çaresizce.
Dilimde, söyleyemediğim binlerce söz,
Kalbimde, ölmeden ölmenin sessiz yükü.
Ve ben...
Kendime bile itiraf edemediğim,
Bir yangının külüne sarılıp ısınmaya çalışıyorum.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz