2
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
111
Okunma
Kim sever ki yalnızlığı, arkadaşım,
Bir sessizlik çöker, anlatamazsın.
Kahven soğur, kelimeler donuk,
Bir bakış ararsın, bulamazsın.
Ben bile alışamadım yokluğu,
Duvarlar bile sustu, farkında mısın?
Kendimle konuşmak ağır geliyor,
Kendim bile dinlemiyor bazen beni.
Yalnızlık, adı huzur gibi dursada,
Aslında en büyük gürültüdür içimde.
Her nefes yankılanır bir eksiklik,
Bir ses- "Gitme" der, kimse duymaz yine.
Kim sever ki yalnızlığı, arkadaşım.
Sevmez kimse- mecbur kalır sadecce
5.0
100% (6)
Cevap Yaz