Kaç şafak doğdu ümide hasret, kaç yıl yitti
Hayat filmi başladı çoktan ve yarısı da bitti
Yine de beklemekteyiz bir asudeye uzanışla
Belki şarkılar eşliğinde geçecek önümüzdeki kış da.

Kuşlar yine göç edecek yaklaşıyor da zamanı
Buralarda kalacağız eski hüzünlerle, sol yan yaralı
Bir baht ki bu rengi dönmez açığa hep karalı
Değer mi bunca hengameye hayat, neyedir kâr
Kör kuyuların içinde bilmem sağalır mı yaralar.

Dile gelsin istemem sitemler, dursunlar yerinde
Her satırı onların, kasar yüreği dilden dökülünce
Eski foroğraflarda aradık teselliyi çoğu zaman
Siyah beyazlı renklerde ne de neşeliymiş o dünler
Renk cümbüşündeki şu günün dayattığıysa hezeyan.

Bir koca çam dahi kabul etmez yarayı, salar reçineyi
Halen uzanmak var onda göklere ve bulur da ivmeyi
Hep dert ve kasavetle dolacaksa yaşanan anlar
Onları dizginlemekte bir direnç bulmalıdır insanlar.

Hiç olmazsa elde kalanlarla bir avuntudur belki hayat
Gidenler gelmeyecekse, dönmek yoksa yolun sonunda
Kalanlarla tutmak gerekmez mi birlikte şu dümeni
Azgın dalgalarında hayatın, sarsılmasın artık bu gemi.

Gelen günü nasıl karşılarız olmasaydı bekleyiş
Kendini toparlamalıdır, verir mi hazzı serzeniş?
Zaten gam yüklenmektedir bulutlar bile gökte
Açmak vakti gelmiştir yelkeni hem de beklemeksizin
Götürsün bizi ufkun ötelerine, şu bindiğimiz tekne.

Görünenlerin ötesinde yok mu görünmeyenin aksi
Her nereye baktıksak hissettiren de O, kendisi
Halen türlü olasılıklarla kurgularlar da denklemi
Bilene bir delil dahi yetiyor ya anlamaya gerçeği
Anlamak istemeyenlerin üzülürüz zavallı haline
Kimi bahçelerinde sürecek sefasını nihayet cennetin
Kalacak diğerleri zelil olunarak ateşinde cehennemin.

Madem hal budur, niçin isyan edilir faniliğe inatla
Bu cihanda vardı; sevgi, paylaşma, dayanışma
Benlerden ziyade olunursa anlam da kazanır ya
Türlü şekilde zehirlenmekte iken insanda dünya
Panzehiri sarsılmaz bir imanmış, gerisinden yok fayda.

Biz de bu yollarda kimnde savrulduk çöllerine öylece
Serinlemek isterken serap düştü, kandık da göllere
Oysa onca değişende hep aynı kalanmış aradığımız
Meğerse çok uzakta da değilmiş O, ötelerde sandığımız
Bulanlar nasıl da emindirler kendinden, işte esenlik
Bir dostça muhabbetle biz de şiirin sonuna geldik.

Oğuzhan KÜLTE