0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
108
Okunma
Ruhun karmaşasında kaybolan, karanlığı ışığa dönüştüren, zorluklara rağmen direnen ve aşkın acısıyla yoğrulan bir varlığın sorgulayışı..
Sen miydin,
ruhun pusulasını şaşırtan,
uyanışın eşiğinde boğulan,
göğsüme sığmayan,
denizin öfkesinde dalgalanan?
Sen miydin,
karanlığı ışığa doğru sürükleyen,
kalbimin kıyılarını durmadan döven,
yolcuyu yolun sahibine dönüştüren?
Sen miydin,
tahtası çatlamış köprüyü ayakta tutan,
geceyi sabaha taşıyan,
yorgun şehirlerin sokak aralarında yaşayan?
Sen miydin,
yıkılmış duvarın arasında filizlenen,
çölün ortasında kaybolan,
uçurumun kenarında yeşeren?
Islanmış kuşun kanadı,
hiçbir limana sığmayan sancının iradı,
aşkı derinleştiren acının feryadı.
Her şeye rağmen yürüyen,
izi silemeyen,
adımlarını toprağa mühürleyen,
yolu kendine dönüştüren.
Sen miydin?
Sen miydin?
Yorgunluğum muydu yoksa bu derin sanrı?
5.0
100% (4)
