Hatırlıyorum da hızlı yürürdün
Fakat dünya daha kalabalık
Dönüşen bir savaş var
Eteğini koşturup, yürüyemediğin bir kaos
Kirden rengi tanınmayan insanlar
Nereye baksam beyaz bir tutsaklık
Papatyalara eklenen tel örgüler
Sevginin izini yok etmek bu kadar kolaymış yavrucuğum

Sana yazdığım tüm mektuplarım
bir ekonomi kitabımın arka sayfasında saklı
İktisat ile seni sentezleyen
Bir duygu var yüreğimde
Tütünlü perdeler,
Ay’ın husumeti,
Ahmet Haşimin’ in kafiyeleri
Odam dağınık anlayacağın
Beni en son gördüğün kadar karmaşığım

Bir çift öpüştü az önce parkta
Dudaklarımda bir efkar sözcüğü
Zamanla geçmeyen kokun
Sen üzümlü kek severdin
Ben ise kızardım yine kabardı diye
Yalan yok bisikleti benden daha güzel sürerdin
Sen Tanrı’ ya
Ben sana tapardım
Yine de anlaşırdık
Şu rakıyı susuz içseydik daha iyi olurdu aslında
Söylemek isterim yavrucuğum
Tüm iyi şeyler ardımızda..
Çiçek topladığımız ve şiirler okuduğumuz için

Ve sonra gittin
Sana yazdığım aşk mektuplarını yaktım birer birer
Ateşin, beni daha iyi anlama ihtimaline sarıldım
Annemin dizlerine dayadım başımı
Ağlarsam kızma!
Biraz çirkin olurum zaten
Ve biraz arabesk kalırım
Beni bu halimle sevme ihtimaline sarıldım



Bir gün merak edersen beni
Bütün aşkların izlerini saklayarak...
Beni en son gördüğün kadar soru var mısralarımda
Beni en son gördüğün kadar şairim
Beni en son gördüğün kadar yaralarımda çiçekler açar
Yani ; ben en son gördüğün kadarım