Mevsimler değişti, daldım özlemlerinin ummanına
Islandım
Bir mevsim doğdu dünyama, ne güz desem, ne de kara kış
Sen gidince konuştu içimdeki bütün şiirler
İlk o zaman gördüm, gökyüzünün kararmış katmanlarını
Bilemezsin
En hazin yaşamaktır benimkisi
İçten içe bir erimedir
Her gün biraz daha gitmesidir mevsimlerin
Sabah akşam beklerim de gelmezsin
Her nefes alışta özlerim gözlerini

Nasıl anlatsam öylesine sıcaktı bakışların
Ümitlerimi sokağına gömdüğüm, o okul yolu
Seninle canlıydı, seninle mutluydu
Şarkılar umut dolu, yüreğim aşktan sarhoş
Masallar uyuturdu... tüm gecem mutluydu
Ninni söylerdi gökteki yıldızlar gözlerine

Öylesine sevmiştim yaşantımı delice
Seninle dünyam yaşanmaya değerdi
Bazen tatlı bir tebessüm yeterdi
Koşup oynardık bazen, çocuklar gibi
Hiç bir ressamın resimleyemediği
Hiç bir ozanın şiirleyemediği
Şaheserdi yıllarım

Sonra gözlerini yolladım bulutlara
Artık hiç bir haber, ses, mektup gelmedi
Fırçam siyaha boyadı bütün tuvalleri
Kalemim ağıtlara sevdalandı bunca yıl
Dönmedi... dönmedi... gözlerin niçin ?
Artık her şarkım, her şiirim
GÖZLERİN İÇİN


Günay Koçak

16. 8. 2025