2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1042
Okunma
Ne kül oldum ne yangın.
Beni böyle köz bıraktın yaşamak!
Aşkın gür ırmaklarında.
Düne küskün,
Güne yorgun,
Yarına çıkarım yok.
Bir ömürden elde kalan
Mısra dizme mahareti,
Oysa iki sözcüktü
Dilimin tüm zahmeti.
Ama boyu yetmedi
Duvarını aşmaya,
Yıkamadı bir türlü
Korku denen illeti.
Benim ahmak yüreğim
Değirmen taşı gibi
Döner ha döner şimdi.
Oturup söz deryasından,
Damla ayıklar.
Gidenler gittiğiyle
Kalanlar bittiğiyle
Kalbim yalnızlığını
Öğüttüğüyle kalır.
Ne yokuş oldum ne iniş,
Beni böyle düz bıraktın yaşamak!
Aşkın sıradağlarında.
Barış Çelimli
Cevap Yaz