Sevgi, basamaklarında saklı bu kalbimdeki, sevgin!
iki sevda sokağını buluşturan, Aşk
merdivenleri gibi...
Oysa, yosun gibi içimi, umutsuzluk ve karamsarlık sarmış sımsıkı her yanımı!
Kalbim ise kırgın ve küs!
Yorgunluk evet onun da hakkı...
Yılgınlık ise onun da sonu!
O yüzden sevda ağacının,
gölgesinde dinlenir, yorulan seven insan!
Elma artık havaya sitemkar!
Ayva ise serin ve hüzünlü...
Yine de bir güneş gibi parlıyor
bu seven kalbimin pencerelsinden!
Akşam olur batarken ümitlerim Güneş gibi!...
Ve şimdi saat gecenin bir yarısını geçerken!
Karanlık geceyi aydınlatan
sokak lambalarının
Işığı gibi, üstünde!
Gökyüzünün, ihtışamlı o görkemli
elbisesi!
Bir ilham!
Bir cesaret!
Bir baş kaldırış!
Bir başarı!
Kıskananların duygusu ise...
Gecenin korkutan kasveti!
Ürküten karamsarliği işte bu gecenin nazarı!
Unutma sen hala çok güzel olabilirsin!
Ama, şunu bilmeni isterim!
Herşeyin mutlaka bir sonu...
Ve Yüce Yaratan’in elbet Yüce adaleti!
Dinçer Dayı