Bir elifin dimdik yalnızlığındayım
Yerebatan Sarnıcı’nın derinliklerine
Sessiz bir sütunun gölgesi gibi
Uzanan bedenime
Kalp gravürüme doldurduğum
Senleri basarak
İzini sürdüm motif motif


Çok yoruldum
Ruhumu sarp kayalıklara
Sürüp durmaya bir son ver


Çokça bir seni düşlemedim ki hiç
Bir tutam sana
İnan razı yüreğim


Bana sadece omzunu ver
Yıkılıyorum
Kalmadı mecalim


Kalbime miras bıraktığım
Unutmaya değil
Yaşatmaya sevdim seni ben


Gözlerimden akan her damla yaşı
Tesbih gibi çekerek
Seni zikrettim


Gözümde donup kaldığında yüzün
Yutkunduğum yerde
Mızrak gibi durandı ellerin


Özlem tüten sesinle
Geldim desen yetecek
Geçecek sensizliğin çorak susuzluğu


Sensizliğe uzanıp giden yoluna
Dil yorgunluğuma
Tek bir selamının eşkiyalığı yetecek


Çok yorgunum anla
Sensizliğin bitmek bilmeyen
Yollarından geldim
Toplayamıyorum nefesimi
Önce avuçlarıma bir yudum su ol
Toplansın içimde sen soluğum


Otur yanıma sonra
Ellerinin içiminden ver el çölüme
Biraz göğsünün üstünde uyut
Yüreğimin ağıtlarını


Bana sen ninnileri söyle kesmeden
Bana sen yastığı ol
Bana sen örtüsü ver
Kapat gözlerimi biraz sana


Sonra istersen yak bütün şiirleri
Isıtıp kaldır yüzümden
Sana üşüyen gözyaşlarımı


Şimdi uyumam gerek
Önce uyumam
Yanı başında


_beyhude/Ansızıları