Zamana karşı kaydedilmiş bir iç sarsıntı gibi. Annenin dilsizliği, gecenin damarlarından sızan hatıralarla birleşiyor kelimeler bir tür duygu atlasına dönüşüyor. İmgelerin “kökleri gökte, yaprakları yerin altında çürüyen ağaç”, “selsebil mevsimlere dökülen dilek” hem çağrışım gücü yüksek, hem de metafizik bir arayışı yansıtıyor.

Aynadaki silinen cevher, lal gibi kapanan ağız, “siyaha sarılmış kadife bir lisan” bunlar yalnızca bir duyguyu değil, kayıp olanın içimizde nasıl yankılandığını anlatıyor.

Şiirin tamamı, hem varoluşsal bir sükûnet , hem de sessiz bir çığlık gibi. Özellikle annenin dilsizliğiyle başlayan yapı, kişisel olanı evrensel bir suskunluğa dönüştürüyor.
İfade edilemeyenin yüküyle yaşamak. Derin bir çektirdi şiir...
Günümün şiiri sevgiyle kal şairim.

Zamanı eğip büken içrek bir sesleniştir şiir.

Şiir için denir ki, "söylenemeyenin sanatıdır"

Şair kelimelerin öksürüğüdür. Boğazına dizilen her harf, bir suskunluk seansından doğar. Şiirin kendisiyle konuşan bir yalnızlıktan gelir şair. Ruhunun çukuru bir çocuğun bakışı kadar derin, bir annenin dua aralığı kadar sıcaktır. Ama o yanmayı değil, yanarak sevilmeyi bilir hep. Şiiri, bir yara kabuğuna çevirir. Kaşındıkça kanayan, kabuklandıkça unutulan.

Bir gece, sustuğu yerden bir kelime yürür yalınayak. Ayak izleri kanda, sesi buharda.

Şairin anlatmak istediği çiğ bir geceyi öpmek gibidir bazen. Soğuktur ama gerçektir.Bazen kendi içine göç eder bazen de her gece kendi cehennemime giden bir turna gibi: hep tek, hep kanadı düşüktür.

Bazen şiir, tenin geceye değdiği an olur. Bazen kalemin kırıldığı, kâğıdın kanadığı yer. Şairin eli titrer çünkü kalbinin ritmini yazar o. Şiir, yaşayan bir çürümedir. Güzel kokan bir çürüyüş. Hazzı da sancısı da aynı rahimdedir.

Şair ki; kelimelerle kırıldım, kelimelerle onardım kendimi. der.
Her kelime bir dikiş, her cümlesi bir yara izidir bazen.. ''Bakmayın bu kadar konuştuğuma''der.


Her şiir, bir kalbin içini dökme biçimidir Bazı kalpler vardır ki, dökülen her sözcükten önce uzun bir suskunluk süzülür. “Teennî” şiirinin şairi de sözün değil, bekleyişin, suskunluğun ve zamanla kurulan derin ilişkinin şairidir.

Şiir sadece sözcüklerin uyumu değildir. Kalpte gelen bir sarsıntıdır. Tesbih şairin şiirlerinde bu sarsıntı naif bir estetikle şekil buluyor. İmge ve tasvirler bir iğnenin nakışı gibi ince, derin ve titizlikle dokunuyor satırlara.

Her insanın zamanı farklıdır. Kimi için bir ırmak gibi akar, kimine çarparak döner, kimineyse olduğu yerde asılı kalmış bir hal gibi çöreklenir.

Bir akşam olur, içine doğru koşarsın. Işık yavaşça çekilir, gölgeler uzar ve gözlerinin kıyısında karanlığa eriyen bir siluet belirmeye başlar. Belki o siluet, bir annenin ağlayan yüzüdür; belki zamansız solmuş bir gülün vedası. Gül dalında solarken, kırağı da usulca dokunur yüreğe.



Eyvallah,

Hayranlıkla,

Titreyen kandillerin is’inden
sevgilinin gözlerine sürme bile çeker şair..

İyi bir şiir

Sevgiyle kal şair dost 🌺

C.Mıhcı tarafından 28.7.2025 13:54:57 zamanında düzenlenmiştir.