0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
159
Okunma
Gece açar sessizlikten bir çiçek,
Ay düşürür yıldızları, düşlere gerek.
Zaman akar fısıltıyla bir nehir gibi,
Rüzgâr bile uyur — düşer geceye sesi.
Karanlık süzülür gökten perde perde,
Her kıvrımda bir sır saklı gizlice.
Uyur şehir, ama kalbim uyanık,
İçimde yankın — seninle dolu artık.
Sensizlik, tek hecelik eksik bir dize,
Ruhu sarsan bir ad — sanki gizlice.
Yalnızlık ilahi bir şarap, içtikçe yanarım,
Sen susarsın, ben seni anarım.
Bir bakış, bir iç çekiş, yarım kalmış an,
Suskunlukta yanan, sönmeyen bir zaman.
Geceye yazdım adını sessizce…
Bilmem, uyku seni de alır mı böylece?
