yemyeşil yüreği yanıyor yurdumun
alevler gökyüzünü yutmuş
toprak ağlıyor sessiz
on kahraman
on yitip giden nefes
alevlerin kucağında kaybolmuş
yangının işçileri
yangının yiğitleri
günlerdir uykusuz
koşuyorlar yangından yangına
canla başla
yeşil vatan için

bir dal
bir yaprak için
ölümü göze almışlar
bir an geliyor
alev kapanı sarıyor etrafı
cehennem burası diye haykırıyor biri
sözleri alevlerin uğultusuna karışıyor

hakkınızı helal edin diyor bir diğeri
sanki vedalaşıyor bizlerle
korkmayın diye fısıldıyor başka bir ses
ama alevler
ya alevler
o an, her şeyi yutuyor
on hikaye
on kırık dal
yüreklerimizde bir kor şimdi

kimisi baba, kimisi evlat
kimisi bir sevda
kimisi bir umut
yeşilin son nefesine siper
her biri

ey kahramanlar
siz ki ateşle kucaklaştınız
toprağa can
gökyüzüne ruh oldunuz
adınız ormanın fısıltısında
bir fidanın gölgesinde
bir yaprağın damarında yaşıyo
türkiye ağlıyor
toprağa düşüyor gözyaşları

eskişehir dağlarında
alevlerin kızıltısı gökyüzünü deler
toprak susmuş
ağaçlar feryat eder
on kahramanın sessiz çığlığı
alevlere karışır
kaybolur

ellerinde tırmık, yüreklerinde vatan
koşarlar, nefes nefese
bir dal kurtarmak için
bir ağaç için
uykusuz gözler
terle ıslanmış alınlar
ama umutlar, hep diri, hep ayakta

bir an…
alevler bir kapan gibi sarar her yanı
gökyüzü kızıla boyanır
hava ağır
duman bir bıçak gibi keser solukları
cehennem orası
orman da ağlar alevlerin şiddetinden
yankılanır feryatlar
toprağa düşer, ağır, kederli on kahraman
ve ateş
ve her şey küle dönüşmüş
çoktan

on can
on hayat
her biri bir destan
her biri bir kahraman
yeşil vatan için
küçük bir fidan için
verirler son nefeslerini

ey kahramanlar
alevlerin içinden geçtiniz
toprağa iz
göğe ruh bıraktınız
adınız her yaprakta
her dalda
rüzgarın fısıldadığı her türküde
bilin ki
sizinle yeşerecek bu vatan
hatıranız hep bizimle kalacak
sonsuza dek

on kahraman
on sonsuz ateş
bu vatan sizinle yeşerecek
sizi
asla unutmayacağız

redfer