Al bayrağa yemin

Sırtımda ağırlık, omzumda sancak,
Adım silinse de bayrak kalacak.
Ne düşman kalır ne de kirli tuzak
Hilâl durdukça umut da sürecek.

Şehadet gömleğim asılı duvarda,
Gönlüm hazır, bekler sırada.
Bir emir yeter, çıkarım dağa,
Korkusuz ölürüm al bayrak uğruna.

Benim sevdam kara toprak değil,
Benim aşkım çınar gibi dik ve asil.
Yıkılsa da bedenim, ruhum değil
Bayrak dalgalansın yeter bana bil!

Kimi düşer, kimi tamah paraya,
Ben gönlümü verdim bu kutsal davaya.
El öpmedim, boyun eğmedim dünyaya
Sadece secde ettim ay yıldızlı al rüyaya.

Al bayrak diyorsa anacığım ağla,
O gözyaşı düşmesin boş toprağa.
Bilsin ki dünya, biz ölsek de hâlâ
Bayrağı yere düşürmeyiz asla!

Bir taş olurum, kale olurum dağda,
Sonsuz bir nöbetim var bu vatanda.
Her tetiğin ucunda bir yemin saklı
Al bayrak inmesin, yeter bana bu haklı.

Siperlerde üşürken ellerim buz,
İçimi ısıtan tek şey sancak olur.
Yoldaşım yoksa da yıldız doludur,
Gökte bayrak, içimde iman durur.

Ne hain korkutur, ne de kurşunlar,
Bir ölür, bin dirilir bu bayraklılar.
Kanınla yoğrulmuşsa bu topraklar
Vatanı sevmek ibadettir inan.

Yıkılır saraylar, döner devran,
Ama bayrak inerse biter destan.
Ben düşsem de, çıkar arkamdan
Bin yiğit daha, aynı inançtan!

Şimdi rüyamda bir sela duyarım,
Alnım secdede, gözüm ufukta.
Şehitliğe erdim, yeter ki bilsin yarim
Ben vatan oldum, o hâlâ bana tutkun.

Hakkı kalabalık