Derler ki bir gün,bir varmış bir yokmuş ,
Nasrettin Hoca,sözüyle çok tokmuş,
Gülmekten solan nice akıllara,
Yön verip atar sessizce bir nara.

Ve insan sorar:"Bu ne hâldir hoca?"
-"Nizamı bozup,her şey ettin boca"
-"Eşeğe böyle ters binilir mi hiç?"
-"Nasıl bir şeydir,bu nasıl bir bilinç?"

Ey gafil gönül! Yargıya varmadan,
Bir hikmet ara, görünüş ardından,
Nice sır saklıdır tuhaf işlerde,
Akıl kaybolur çoğu neş’elerde.

Yönünü çevir dön ardına biraz,
Her terslik sana ibretlik bir araz,
Hoca bu hâli Hakk için seçerek,
Arzu etmişti insanda bir melek.

Kolay olanı ister hep bu nefis,
Zora varınca,başlar onda yeis,
Oysa terslikte gizlidir ihtişam,
Zor ile olur,hak yolda intizam.

Herkes yürüyüp giderken sırf öne,
Hoca gitmemiş dönmüş aksi yöne,
Nefse karşıdır bu yolun adımı,
Hakk’a varmanın bundadır tanımı.

Bî çare İlhan! Remzdir;o bir eşek,
Ters binmez isen yürürsün bak gevşek,
Nefsi yenesin diye bir bilge kul,
Öğretir sana böylece has usul.