La uksimu diye yeminle başlar,
Kur’an’da yankılı ilâhi nağme,
Pişmanlıkla gözden akınca yaşlar,
Harekete geçer nefsi levvâme.

Kendini kınayan var bir yapısı,
Otokritik yapan vicdan aşısı,
Ğafur adı ile diner sancısı,
Arınmak ister hep nefsi levvâme.

Sorgular benliği gizli bir elden,
Günahın yükünü taşır her telden,
Yakınır çoğu kez aklı evvelden,
Bir çıkar yol arar,nefsi levvâme.

Nasihati çoktur, ama hiç duymaz,
Bir hâli öteki hâline uymaz,
Yanlışı görse de çoğu kez aymaz,
Tek kendini sollar nefsi levvâme.

Bu derde devaysa,İsm-i Celâl’dir,
Hak dışındaki söz bir kıylu kâldir,
Tevazu içinde gene de hâldir,
Melûna direnen nefsi levvâme.

Allah ismi açar kitli kapıyı,
Kalbin derinine koyar tanıyı,
Sessizce siler de alır ağrıyı,
Şifa bulmak ister nefsi levvâme.

İlhan’ım bak hele,sendeki nefse,
Binbir ayartmayla hapsolmuş sese,
Üzülme sen artık,hak bir nefese,
Uyanır elbette nefsi levvâme.