Nefse düzgün şekli verip örtene,
Kim bakar hakiki içteki kime?
Hakkı ince ayar yapıp tartana,
Dokunur derinden nefsi mülhime.

İlham alan benlik,mülhime demek,
Her hâli içinde harmanlar felek,
Şevk ile ter döküp ister tek emek,
Gayretle şahlanır nefsi mülhime.

Bu mertebede nefs, iyi ve kötü,
İlhamla donanır,çözülür dürtü,
Hû zikri gerektir hevâya örtü,
Saklar can özünde nefsi mülhime.

Ruha çerağ olan göğüs kafesi,
Taşır hep içinde en güzel sesi,
Mecburi dua o, Hu’dur nefesi,
Bile bile verir nefsi mülhime.

Yük olmaz artık ne gam ne de tasa,
Teslim olmuştur o,haşyet devasa,
İşte budur gerçek;ilâhi yasa,
Uygular kendine nefsi mülhime.

Lakin bir an önce geçmeli dersi,
Cehlin ateşidir,hâlinin tersi,
Nefsi levvameden kalan sitresi,
Taşır üzerinde nefsi mülhime.

İlhan’ım bir gayret et ki yön bulsun,
Kalbin deryasına aşkını salsın,
Zikirle yansın da korkun azalsın,
İtminana yoldur nefsi mülhime.