0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
94
Okunma
Zincir Sesleri
(Kazım Demir)
Yüzü kömüre bulanmış bir çocuktur bazen,
ya da bir kadının avuçlarındaki nasırdır —
emeğin adı yoktur
ama her şey onunla başlar.
Makinenin dişlisi gibi döner dünya,
ama dişler arasında kalan
hep aynı parmaklardır.
Bir çarktır yaşamak,
ve biz
o çarkta unutulan ter damlalarıyız.
İşçi sınıfı —
yalnızca çalışmaz,
taşır zamanı sırtında
ve yine de saat kulesinden düşer hep.
Her vardiya bir ömürden çalınmış gibidir,
her mola bir umuda kısa bir teneffüs…
ama susar işçi,
çünkü susmak bazen
hayatta kalmanın başka adıdır.
Oysa söz verilmedi kimseye susmak için,
ne de yorgunluğu yutmak için geceyi.
İşçi sınıfı,
kendi hikâyesini
kendi sesiyle yazmalı artık.
Çünkü zincir sadece bağlamaz,
ses de çıkarır —
ve bazen o ses
bir devrimin şarkısı olur.
5.0
100% (3)
