çiçeklerle bezeliydi
kalbimizde ezeliydi
gönlümüzün güzeliydi
ah o bağdaki ev

bizden önce de vardı
bizimle kırk yedi yıl kaldı
sonunda başkaları aldı
yıkıldı ve dağıldı bağdaki ev

üzümlerin salkımları
yerlerde elma armutları
baharda ballanırdı kiraz dutları
mazide kaldı bağdaki ev

gece olunca rüyalarımda
gündüz yaşıyor rüyalarımda
alınmıştı altı yaşımda
hediyeydi bağdaki ev

koca ömürler geçti
kaç bahar çiçekler açtı
dallarda bülbüller uçtu
mutluluk saçtı bağdaki ev

havuzu asması vardı
terası garajı iş evi vardı
her yer yanarken ferahlardı
ağaçlar arasında bağdaki ev

sepetler elimizde
naylon terliklerimizle
gezinirdik bahçemizde
artık yalnız gönlümüzde o ev

beyaz zambaklar açınca
hanımeli leylak kokuları uçunca
kuyudan serin suyu içince
tazelerdi içimizi bağdaki ev

hayal miydi gerçek miydi
peri masalından gelmiş gibiydi
mütevazi fakat gönül zenginiydi
bereket doluydu bağdaki ev

özlüyorum o günleri
annemi babamı ailemi
Pistan’ı Çomar’ı Leyla’yı Burhan’ı
anlatıyor gibi iki kapılı hanı...


Gülhan Çeliktaş