0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
199
Okunma
Gönlümün sofrasında bir akşamüstü,
Hüzünle harmanlanmış, neşeden yoksun,
Herkes payına düşeni almış usulca yükü,
Ve ben, bakıyorum da, meze olmuşsun.
Ne bir kadeh tokuşturduk, nede bir şarkı söyledik,
Sadece sustuk, içimizden gelenide erteledik.
Şimdi her dokunuşunu birer lokma gibi saydık,
Acının tuzuyla bezenmiş, tuzaklar kurdun meze olmuşsun.
Gönlümün sofrasında kalbim seni arar,
Anılar birer parça olmuş, yitip giden ağızda tatlar.
Gülüşler birer kırıntı, artık elde avuçta kalan ne var.
Herkes doydu gitti de, sen kadehlerde meze olmuşsun.
Yıldızlar bize ağlasın bu akşam
Unutmak mı gerek, yoksa kabullenmek mi karışmam.
Bilmiyorum ne yapacağımı, bu halde duramam,
Sana bakarken, ellere çoktan meze olmuşsun.
5.0
100% (1)
