bir türkü yakar dilimi
olmaz olası derim
olmaz olası magusa limanı
yedi bıçak yarası der
din der iman der
can koparır canımdan
uyan derim uyanmazsın alim
hep on dokuz yaşındasın İsmail’im


zulümler otağı
cehennemin diğer adı temmuz ayı
önce madımak
sonra sen Ali’mmm
Ali İsmail’im sonra sen
bende kalır otuz üç canın vebali
kara gözlerin aydınlatır
en karanlık temmuzları Ali’m


can kopar canımdan her temmuzda
yediveren yaralar kanar yüreğimde
hüzün gözlü çocuklar sokaklara çıkar
ecel kokusu siner
anaların kına kokulu saçlarına



seni anmadan olmaz Eskişehir
haziranda yaraladın
temmuzda canını aldın Alimin
kanlı vahşet yurdu ara sokakların
sus pustur serçelerin
solgundur çiçeklerin
kanatlarında matemin rengi
On dokuz yaş resmi çizer
gökyüzüne kırlangıçların
kelebeklerin yaşanmadı sayar bu günü



yok ölümden öte yol
böylesi ölüm de yok Ali’m
hayatın sarısında
lacivertindesin ölümün
hiç sevmezdim Fenerbahçe’yi
senden sonra hayranıyım şimdi solaçığın
ve senin marşını söylüyorum onlarla

‘’daha on dokuz yaşında
düşlerinde özgür dünya
öptüğü çubuklu forma
yaşayacak anısına’’


günlerden bu gündü
son nefesi aldığını sandıkları
seni öldü bildikleri gün
ama sen hep yaşıyorsun Alim
ve hep on dokuz yaşındasın İsmail’im
hep on dokuz yaşında
Ali İsmail’im