Yüreğimde yitik bir hande
Sesin, bakışın, dokunuşun
Alıp da kaybettiklerin benden
Verip de senin, almaya eğilmediğim
İnatla meyletmediğim
Dilinin ucunda gezinen
Gönlüne değmeyen
Çalıntı...
Yamalı...

Yüreğim alabildiğine hümeyra
Düşleri beyzadan pembeye
Ilık, uçarı bir seyirde; çocukça
Sükunetten ince bir edaya
Divanın da el pençe
Ne mahkum ne galip ne bîgâne
Gıyabında avaze
Delişmen...
İçten...

Yüreğim şimdi ramle
Eğerek gönül yüzünü itaatte
Aşka dair ne varsa, hesapsızca
Devşirerek tutkuya, sadakate
İsyanı komalarda
Ne hodbin ne sensiz ne bensiz
İsteğine tâbi yönelerek sana
Kârsızlıkla kârda
‘El-aman’ da...

Yüreğim isimsiz çocuklarımda
Zamanı çevirerek baş aşağı
İlk ânı, en derin anı niyetine içerek
Hummalı ‘ Anne’ dediğime... Anne!
Avucumda kararsız bir titreyiş
Ne sıcak ne engin ne müşfik
İsimsiz çocuklar kadar yitik
Onlar kadar sızılı
Kanamalı...

Ve artık yüreğim hürre
Kırgınlıkları, kini, nefreti
Kaçamak itirazları vermiş rüzgâra
Hatıratın sancılı yüzüne tebessümde
Acı adına ne varsa ölümüne kayıpta
Ne mahzun ne sitemkâr ne âsi
Beyaz bir bulut kadar hür
Doygun
Asûde...

Ayşe Çabuk