-Neriman ve Enver’ in anısına-

Yokluk neyin sınırı
Kapılardan içeri süzülen hangi zaman
Ezel açtığım andır gözümü
Ve ebet yumduğum an...
Dikiz aynasından kolladığım ölüm
Vakit aralarında beni kollayan
Neyi alıp gidebilir ve nereye
Hangi sözü hangi anıyı
Yüklenip gidebildiği
Uykuda bile unutulandan ibaret...
....
Belki ellerin ve belki saçların
Çekilir parmak uçlarımdan
Nabzının vuruşu bileğimde oysa
Ve kokusu saçlarının;
Her uyku ertesi avuçlarımda...
....
Her şeye tamam ey hayat!
Acıya rağmen tutkuya
Cezbeye rağmen firaka
Ümide rağmen hüsrana
Fakat devşirseydin ya varlığımızı
Aynı potaya...
....
Ve yurdum sen; zamirim...
Yaşama gözlerinden aktığım
Hüznünde ölümü
Neş’ende varlığı tattığım
Seninde mi tenine ölüm değecek
Nazarım öyle derin ki sana
Donuk bakışların
Ruhumu ürkütmeyecek...

Ayşe Çabuk
Ebru: Ramle