7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2221
Okunma

Kulağıma fısıldamayı virdeylemiş umut..
Zamana içkin, varlıktan aşkın umut..
Şair diyor ya ‘Susmalıydı Zaman’
Susmalıydı her zerre..
Ve susmalıydı umut..
Mûnis bir denizin dalga seslerini biriktirir,
İkimiz için, koynunda zaman
Pul pul dökülür hareleri geçmişin, sulara
Matemin alemde bir nağme daha büyür
Vurur usulca kumsala sedası
Şimdi akşam... Sular hânende...
Münkesir mehtâb... Üzerime dokundukça erir
Müzmin bir sızı, süzülür alnımdan
İsminle andığım her söz, salınır efkara
Dilim yanar yâdınla, sesim zevale yürür
Duyulur derinden bir saz semai
Artık gece.. Rüzgâr sâzende..
Bilirim; denizin başka senin, mehtâbın mütekerrir
Bilirim.. Baharın bana hazan
Ulaşmaz adımlarım yürüdüğün yollara
Cânım yetişmez, hayata yüksünür
Uyur omzumda serkeşliğin devası
Vakt-i seher... Eserim yok pâyende...
Ayşe Çabuk
Temmuz-2008