9
Yorum
63
Beğeni
0,0
Puan
905
Okunma
hasret gidermece... çok özlemişim bu şiirimi.
sefil cümleler kurulurdu dudaklarıma
sen yokken
ve sen yokken
varlığım azalırdı varlığın ağırlığında
sesi çalınmış ağzımın yarasından kanardı düşler
yolları çatallanan gönül bahçemden
bükülen bir karanfil başını
atınca kucağından toprak
asılırdı gökkuşağı boynumdan
şehrin paslı demirlerinde çığlıklarım...
sıyırırdı etimi kemiğinden bir kara tren
sönerken hayaller
giderken bir babavatan
usul usul yanıma düşerdi kollarım
sonra bir anne geçerdi hissi
saçlarımın tünellerinden
elleri yüreğime değerdi
ulurken gün doğumu
yabancılıyordum
dünü
bugünü...
kanatları lekeli bir kuş
konduğunda pencereme
yaslanırdı başım taş bağırlı bir dağa
imlası kırık dökük bir evin ortasında
birbirine karışırdı öksüz emzik tatları
gücenikti kalbim yitik azıklarıma
gücenikti duruşlarım
yürek burkan yağmura
henüz güneş görmemiş şiirlerim vardı
dilimde mavi makamlı besteler
fikirlerim boğuluyordu şehrin azgın sularında
kalemimin kınası
dalgalarla kayboluyordu...
yaşı yoktu aşkın
teni yoktu dili yoktu
beni beni anlayandan sorun
tek sevdiğime
şiirler demler şimdi
yürek ateşinde...
EbRuAsya //