0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
92
Okunma
Yaprak dökümüydü hayallerimiz,
Rüzgarın savurduğu sarı bir hüzün.
Dallardan kopan umut kırıntıları,
Sessizce yere düşen bir ömür uzun.
Belki bahar gelir, yeniden yeşerir,
Köklerde saklı kalan o eski heyecan.
Ama yaprak dökümü bir iz bırakır,
Geçmişin hüznüyle karışık bir zaman.
Güneş batar her akşam bir vedayla,
Yine de doğar sabah, taze umutla.
Bekleriz açmayı her tomurcuk sabırla,
Kışın ardından sıcak bir kucakla.
Anılar birer fısıltı, rüzgarda kaybolur,
Yine de kalpte saklı, izi hep durur.
Zaman geçer, her şey değişir, unutulur,
Oysa ruhumuzda bir yer, hep aynı kalır.
Bakışlarda hüzün, dilde ağıtlar,
Dönüşü olmayan yollarda adımlar.
Yine de bir tebessüm, içten pırıltı,
Yarınlara dair bitmeyen bir anıt.
5.0
100% (1)
