0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
146
Okunma
İnsan ki bir nehir, akar durulmaz,
Toprağın rengi, suyun sesi fark etmez.
Yüreğinde taşıdığı acıysa aynı,
Bir cana dokunmak, en büyük erdem.
Ne alnındaki yazı, ne tenindeki renk,
Hepimiz aynı göğün altında, bir nefes.
Bir lokma ekmeği bölüşürken el ele,
İnsan olmak yeter, başka ne gerek?
Duvarlar örsen de araya, yıkılır bir gün,
Göz göze geldiğinde, anlarsın insanı.
Bir türkü tutturur, aynı dilden olmasa da,
Yüreğin sesiyle, birleşiriz yeniden.
5.0
100% (1)
