Nâzım’a”
Kazım Demir …………………… ……………… …………………. …. Bir mavi bırakmıştın ardında,
Denizden değil, gökyüzünden daha derin.
Bir ses:
“En güzel deniz, henüz gidilmemiş olandır,”
diye yankılandı
mapushane duvarlarında.Sen
bir kalem ucu gibi sivrildin karanlıkta,
harf harf kazıdın
zincirlerin pasını.
Sevgiyi yasakladılar,
ama sen
bir kadının gülüşünü
şiire dönüştürdün.Anadolu çorakken umut bakımından
sen
bir çift ayakkabıyı
bir çocuğun düşüne denk tuttun.
Ve düşlerinde yürüdün
halkının ellerine doğru.Nâzım,
bir yangının ortasında
ateşle değil,
şiirle konuşan bir adamdın sen.
Ve biz
senin dizelerinde büyüyen
o çocuklarız hâlâ.Zaman geçti,
kavgalar evrildi,
yürekler hâlâ sürgünde.
Ama bil ki
senin adın
her yitik ülkede
bir umut fısıltısıdır hâlâ.