Çoktan beri
Yatağına hasretti ırmağım
Toprağım yağmura...
Bir kadın çağırdım sol yanıma
Aşıma suyuma belki biraz yorgunluğuma
Hiç tanımadığım...

Yüzü ay parçası
Saçları büklüm büklüm...
Kırmızının en yakıştığı dudaklardı
Gördüğüm...

Merhaba! deyişini unutmam
Bir de gülüşünü arsızın...
Eli göğsüne gitti ansızın
Dur! dedim... Yaşın kaç senin?
Yirmi üç! dedi...

Ne intiharlar yaşadık
Nasıl fırtınalar koptu zihnimizde
Ağır aksak türküler kanadı dilimizde
Söylesene çocuk? dedim
Sen ne zaman büyüdün?
Yirmi üç! dedi...

Eli dudağıma öykündü
Dur! dedim? Hangi diyardan geldin?
Ben! dedi..."Kahpe bir Yar’dan geldim!
Ruhum Araf’ta kaldı..."
Kaç mevsim eder bir acı dedim?
Yirmi üç! dedi...

Kızdı, küfretti sonra
Sen!!! dedi Sen!!!
Tenimin ücretini ödemişsen!
Gözünü kırpmayacaksın!
Madem ki çakıştı yolumuz
Madem ki birbirine muhtaç yorgunluğumuz!!!
Bırak dinleneyim sende
Elimi tutmayacaksın!
Kaç yara açar ki? dedim tenin tenimde
Yirmi üç! dedi...

Sonra sızıp kaldı örtüsünde gecenin
Biliyordum...
En masum cevabıydı zihninde çözemediği bilmecenin...
Sessizce kalkıp kapıya yürüdüm
Deli misin sen? dedi...Nereye gidiyorsun? Saat kaç?
Yirmi üç! dedim...Vakit doldu....