0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
301
Okunma
Kazım Demir
Bir kuş uçtu içimden —
Kanadında eski bir dize,
Gölgesinde çocukluğum.
Dağların en suskun yerine
Adımı bıraktı,
Sanki hiç söylenmemiş bir dua gibi.
Bir çiçek buldum sonra
Yıkık bir duvarın dibinde.
Rüzgârdan yapılmış gibiydi —
Ne toprağı vardı ne kökü.
Ama yine de yaşadı,
Tıpkı bizler gibi:
Hiçbir şeye ait olmadan,
Her şeyin içinde kalarak.
Ağaçlar konuşmaz,
Çünkü bilirler:
En büyük acılar sessizlikle büyür.
Ve biz, her bahar yeniden yeşeririz,
Biraz daha eksik,
Biraz daha kırık.
Gökyüzü şimdi uzak bir yurt gibi,
Kuşlar gidenlerin dili olmuş.
Ben hâlâ burada,
Aynı taşın gölgesindeyim —
Ne düşecek bir yaprağım kaldı,
Ne hatırlanacak bir sesim.
Yine de bekliyorum;
Belki bir gün,
Bir kuş geri döner
Unuttuğu bir şarkıyı
Getirmek için.
5.0
100% (2)
