0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
122
Okunma
Kazım Demir
Dağlar konuşmaz bizde.
Çünkü her zirvede yarım kalmış bir ağıt saklıdır,
her taşın altında bir çocuk ismi,
ve her çocuk adında
yasaklı bir ninni.
Bir halk düşün—
konuşurken dili titrer,
susarken dağlar titrer.
Kökleri kurumuş bir nar ağacı gibi
içinde yüzlerce mevsimi taşıyan.
Ne zaman biri gülse,
bir başkası kaybolur sınır çizgilerinde.
Biz gülüşlerimizi bile bölüşemeyiz,
çünkü harfler eksiktir bazen
çünkü haritaya sığmaz yüreğimiz.
Annemin elleri gibi nasırlıdır toprağımız.
Gözyaşı dökmeden yoğrulmuş bir ekmek gibi
sabırlıyız.
Ama acının üstünü örterken bile
bir parmak izi kalır geçmişten
bir gözyaşı izi…
Ey yitirilmiş zamanlar halkı!
Senin adına yazılan her şiir
önce bir suskunlukla başlar
çünkü seni anlatmak için
önce kalbin kırılmalı,
sonra harfleri onarmalı
bir anne sesiyle.
5.0
100% (1)
